Tweede bericht!
Door: Hanneke
Blijf op de hoogte en volg Hanneke
07 Februari 2011 | Suriname, Paramaribo
Ei alamala!
Fa waka? Oftwel: hoe gaat het?
Met mij gaat het bunbun (= goed)! Laat ik eerst beginnen met jullie te bedanken voor de lieve, leuke, grappige reacties op m’n website. Elke dag was het weer een feestje om te kijken wie wat geschreven had!
‘k Ga gewoon verder schrijven bij waar ik gebleven was de vorige keer.
Vorige week zondag zijn we (nadat we ’s ochtends een kerkdienst bijgewoond hebben in één van de traditionele kerken van Suriname) naar de verjaardag van Iwan (directeur kinderhuis) geweest. De verjaardagen met een –0 worden uitgebreid gevierd, Iwan is 40 geworden. Dus er was een leuk feestje op het oord van het kindertehuis. Dit was de eerste keer dat we het kinderhuis zagen. We moesten eerst ongeveer een uur rijden over een hobbelige weg richting Domburg, een klein plaatsje buiten Paramaribo. Het kinderhuis ligt echt in het ‘bos’, ofwel jungle. Over paadjes lopen, want anders bijt een slang in je teen en ’s avonds als het gaat schemeren hoor je van allerlei fascinerende geluiden. Een koor van krekels, brulkikkers, bosvogels etc.
Een feest bestaat hier uit toespraken (met geestelijke strekking) van o.a. vrienden/familie van de jarige (zelfs Steve Meye gaf een toespraak – Steve is het vriendje van Desi!! Google even en je ziet dat hij ‘Bouterse’s geestelijk raadman’ is):), je zit in rijtjes achter wat tafeltjes, er is een band (die erg veel lawaai maakt) en natuurlijk is er vooral veel te eten. Een buffettafel voor de Surinamers, een Javaans of vegetarisch buffet… Voor iedereen wat. Was leuk om mee te maken, zo’n typisch Surinaams feest.
De vorige keer heb ik geschreven over die fijne mieren en muggen. Op een topdag had ik meer dan 40 muggenbulten op m’n benen en armen. Weet je dat hier een term bestaat: ‘stagiaire-benen’. Dat zijn dan witte melkflessen met rode spikkels. Inmiddels zijn ze bij mij wat weggetrokken. Ik heb hier een fles anti-muggenspul gekocht wat ik op mijn benen spuit. ’t Is net haarlak. ’s Avonds heb ik in het TL-balkenlicht dan ook bijzonder gelakte, glimmende benen.
Een keer ’s avonds hoorden we een gil van Christel, zij zag bij de achterdeur een geelgroen lichtje dat aan en uit ging. Wat bleek nu, we hadden een vuurvlieg (een soort kever) binnen. Gááf! Bizar licht geeft zo’n beestje. We hebben ook een kolibrie gezien (vogel die zelfs achteruit of recht omhoog kan vliegen). Verder hebben we in de stad geen of weinig enge beesten (slangen, gekke spinnen). Wel salamanders, gekko’s en leguanen.
We fietsen nogal veel hier. Goedkope manier van voortbewegen zeg maar. Wel een vak apart, fietsen hier. Geregeld zitten hier groepjes mannen langs de weg (de vrouwen zijn aan het werk) en bij het zien van een blank velletje, wapperend rokje (die ik dan angstvallig vasthoud, wat dan ook weer een opmerking oplevert als ‘eeej meisje, laat maar wapperen, hoor) móéten deze mannen hun mannelijkheid oid naar elkaar/naar ons bewijzen en krijg je gegarandeerd wat te horen. Gewoon een groet, of een zoengeluid - niet na te doen, gaat echt mega hard. Nu dat geluid me opgevallen is, hoor je het overal vandaan. Vanaf het balkon, achter schuttingen, uit de winkels. Gewoon negeren…
Het verkeer is op bepaalde plaatsen wel hectisch. Echte verkeersregels schijnen er niet te zijn. Toeteren kan betekenen: ‘aan de kant, ik kom eraan’, ‘rijd eens dóór’, of ‘hé, een blank meisje’:).
We hebben inmiddels al aardig de stad verkend op ons fietsje. Dan zie je ook de minder nette buurten. Daar waar drugs/criminaliteit en prostitutie is. Veelal houten huisjes, afgebladderde verf, golfplaten daken.
De monumentale houten gebouwen in het centrum van de stad zijn wel echt heel mooi.
We hebben geluk met het weer: het is best vaak bewolkt, met een windje. Ik vind het heerlijk! De echte hitte zullen we niet meemaken hier. Echte hitte is wanneer ‘zelfs de Surinamers’ het heet hebben. Maar ik heb wel echt moeten wennen aan dit weer. Luchtvochtigheid kan hier tot 90 procent zijn. De was droogt binnen (zonder zon en wind) bijvoorbeeld ook haast niet. Dat maakt het leven (vooral tussen ca. 12:00 en 16:00) best vermoeiend. Ook ’s nachts kon ik maar slecht in slaap komen (hier heb ik nog steeds last van). Ik moet me er gewoon bij neerleggen dat ik de hele dag plakkerig, klam en bezweet aanvoel;-). Echt een tropisch klimaat hier, niet te vergelijken met het weer in bijv. Johannesburg.
Je weet dat ik verder niet de ins en outs van het kinderhuis kan vertellen. Vaste dagen dat we naar ons ‘Kinderhuis Johanna’ gaan zijn de dinsdag en donderdag. Verder zijn we druk bezig met het bezoeken van andere kindertehuizen, om een vergelijkend onderzoek te doen. Je kijkt al snel met een Nederlandse bril naar de gang van zaken, dus we willen graag zien hoe de zorg in kindertehuizen er over het algemeen uitziet hier. En dan kunnen we vanuit die kennis een afstudeerproduct ontwikkelen voor ons kindertehuis.
Waarschijnlijk gaan we binnenkort ook ons eerste trip plannen: een zeeschildpaddentour van twee dagen. Trips hier zijn wel vreselijk duur. Maar ja, nu we toch hier zijn moeten we het er ook maar van nemen, vind je niet?
Ik ga weer stoppen met dit verhaal. Natuurlijk heb ik nog véél meer te vertellen, maar dan wordt het zo lang... Mocht je nog iets missen in m’n verhaal, zo van ‘dit wil ik graag weten’, laat het me weten! Dan reageer ik daarop in m’n volgende web-log:-D!
Tot mails/spreeks maar weer!
Hug,
Hann
Fa waka? Oftwel: hoe gaat het?
Met mij gaat het bunbun (= goed)! Laat ik eerst beginnen met jullie te bedanken voor de lieve, leuke, grappige reacties op m’n website. Elke dag was het weer een feestje om te kijken wie wat geschreven had!
‘k Ga gewoon verder schrijven bij waar ik gebleven was de vorige keer.
Vorige week zondag zijn we (nadat we ’s ochtends een kerkdienst bijgewoond hebben in één van de traditionele kerken van Suriname) naar de verjaardag van Iwan (directeur kinderhuis) geweest. De verjaardagen met een –0 worden uitgebreid gevierd, Iwan is 40 geworden. Dus er was een leuk feestje op het oord van het kindertehuis. Dit was de eerste keer dat we het kinderhuis zagen. We moesten eerst ongeveer een uur rijden over een hobbelige weg richting Domburg, een klein plaatsje buiten Paramaribo. Het kinderhuis ligt echt in het ‘bos’, ofwel jungle. Over paadjes lopen, want anders bijt een slang in je teen en ’s avonds als het gaat schemeren hoor je van allerlei fascinerende geluiden. Een koor van krekels, brulkikkers, bosvogels etc.
Een feest bestaat hier uit toespraken (met geestelijke strekking) van o.a. vrienden/familie van de jarige (zelfs Steve Meye gaf een toespraak – Steve is het vriendje van Desi!! Google even en je ziet dat hij ‘Bouterse’s geestelijk raadman’ is):), je zit in rijtjes achter wat tafeltjes, er is een band (die erg veel lawaai maakt) en natuurlijk is er vooral veel te eten. Een buffettafel voor de Surinamers, een Javaans of vegetarisch buffet… Voor iedereen wat. Was leuk om mee te maken, zo’n typisch Surinaams feest.
De vorige keer heb ik geschreven over die fijne mieren en muggen. Op een topdag had ik meer dan 40 muggenbulten op m’n benen en armen. Weet je dat hier een term bestaat: ‘stagiaire-benen’. Dat zijn dan witte melkflessen met rode spikkels. Inmiddels zijn ze bij mij wat weggetrokken. Ik heb hier een fles anti-muggenspul gekocht wat ik op mijn benen spuit. ’t Is net haarlak. ’s Avonds heb ik in het TL-balkenlicht dan ook bijzonder gelakte, glimmende benen.
Een keer ’s avonds hoorden we een gil van Christel, zij zag bij de achterdeur een geelgroen lichtje dat aan en uit ging. Wat bleek nu, we hadden een vuurvlieg (een soort kever) binnen. Gááf! Bizar licht geeft zo’n beestje. We hebben ook een kolibrie gezien (vogel die zelfs achteruit of recht omhoog kan vliegen). Verder hebben we in de stad geen of weinig enge beesten (slangen, gekke spinnen). Wel salamanders, gekko’s en leguanen.
We fietsen nogal veel hier. Goedkope manier van voortbewegen zeg maar. Wel een vak apart, fietsen hier. Geregeld zitten hier groepjes mannen langs de weg (de vrouwen zijn aan het werk) en bij het zien van een blank velletje, wapperend rokje (die ik dan angstvallig vasthoud, wat dan ook weer een opmerking oplevert als ‘eeej meisje, laat maar wapperen, hoor) móéten deze mannen hun mannelijkheid oid naar elkaar/naar ons bewijzen en krijg je gegarandeerd wat te horen. Gewoon een groet, of een zoengeluid - niet na te doen, gaat echt mega hard. Nu dat geluid me opgevallen is, hoor je het overal vandaan. Vanaf het balkon, achter schuttingen, uit de winkels. Gewoon negeren…
Het verkeer is op bepaalde plaatsen wel hectisch. Echte verkeersregels schijnen er niet te zijn. Toeteren kan betekenen: ‘aan de kant, ik kom eraan’, ‘rijd eens dóór’, of ‘hé, een blank meisje’:).
We hebben inmiddels al aardig de stad verkend op ons fietsje. Dan zie je ook de minder nette buurten. Daar waar drugs/criminaliteit en prostitutie is. Veelal houten huisjes, afgebladderde verf, golfplaten daken.
De monumentale houten gebouwen in het centrum van de stad zijn wel echt heel mooi.
We hebben geluk met het weer: het is best vaak bewolkt, met een windje. Ik vind het heerlijk! De echte hitte zullen we niet meemaken hier. Echte hitte is wanneer ‘zelfs de Surinamers’ het heet hebben. Maar ik heb wel echt moeten wennen aan dit weer. Luchtvochtigheid kan hier tot 90 procent zijn. De was droogt binnen (zonder zon en wind) bijvoorbeeld ook haast niet. Dat maakt het leven (vooral tussen ca. 12:00 en 16:00) best vermoeiend. Ook ’s nachts kon ik maar slecht in slaap komen (hier heb ik nog steeds last van). Ik moet me er gewoon bij neerleggen dat ik de hele dag plakkerig, klam en bezweet aanvoel;-). Echt een tropisch klimaat hier, niet te vergelijken met het weer in bijv. Johannesburg.
Je weet dat ik verder niet de ins en outs van het kinderhuis kan vertellen. Vaste dagen dat we naar ons ‘Kinderhuis Johanna’ gaan zijn de dinsdag en donderdag. Verder zijn we druk bezig met het bezoeken van andere kindertehuizen, om een vergelijkend onderzoek te doen. Je kijkt al snel met een Nederlandse bril naar de gang van zaken, dus we willen graag zien hoe de zorg in kindertehuizen er over het algemeen uitziet hier. En dan kunnen we vanuit die kennis een afstudeerproduct ontwikkelen voor ons kindertehuis.
Waarschijnlijk gaan we binnenkort ook ons eerste trip plannen: een zeeschildpaddentour van twee dagen. Trips hier zijn wel vreselijk duur. Maar ja, nu we toch hier zijn moeten we het er ook maar van nemen, vind je niet?
Ik ga weer stoppen met dit verhaal. Natuurlijk heb ik nog véél meer te vertellen, maar dan wordt het zo lang... Mocht je nog iets missen in m’n verhaal, zo van ‘dit wil ik graag weten’, laat het me weten! Dan reageer ik daarop in m’n volgende web-log:-D!
Tot mails/spreeks maar weer!
Hug,
Hann
-
08 Februari 2011 - 11:31
Gerrie:
Faka wa (omgedraaid zal dat dan wel "het gaat goed" betekenen, nietwaar?) Meid, wat kun jij gezellig schrijven! Ik zie die wit-met-rode- stippen benen van je al helemaal voor me! Daar toeteren al die Surinaamse kaboutertjes naar natuurlijk! Heel veel succes met alles en hou je haaks! xx Gerrie -
08 Februari 2011 - 12:29
Marianne:
Nu Hanneke je snap wel dat ik van je moeder ook van alles heb vernomen dus o.a. ook je adres. Heel gezellig om dit lezen, ik zie alles zo voor me, zo als jij het beleeft. Ik wens je veel studeer/werk) plezier en ik hoop je te blijven volgen. Hartelijke groeten ook namens de familie. -
08 Februari 2011 - 13:54
Mettie:
Ge-wel-dig om te lezen Han!! Dat m'n ZA maatje nu in Suriname een nieuw avontuur beleeft, wie had dat gedacht?! :D
Al het nieuwe dat je tegenkomt, elke dag met z'n eigen bijzonderheden.. Een heeeeel klein beetje mis ik het wel hoor!
Have fun, geniet van alles en doe voorzichtig!! -
08 Februari 2011 - 14:28
Catharina:
Super Hann! Echt ontzettend leuk zo'n verhaal van jou. Blijf ik een beetje op de hoogte. Klinkt echt gaaf wat je allemaal doet en gaat doen! In de activiteiten zou ik ook wel zin hebben, de rest iets minder..
Tot je volgende verhaal hé :-)
XX Catharina -
08 Februari 2011 - 20:01
Mama:
He han, leuk die fotos met die verhitte gezichten je bent anders niet echt wit meer hoor
goed blijven smeren is beter voor je velletje
fijne dagen bij de schilpadden
geniet ervan liefs ma -
08 Februari 2011 - 20:20
Roelof P:
Ha Hann.
Leuk om weer te lezen hoe het met je gaat. Mij ook alles prima. Geen zieken hier. Met dieren ook alles goed. Zijdehoen en wyandotte zijn weg. In het ''brahma rijtje lopen nu de brahma, N-hollandse, laken en barnevelder. De witte brahma''s lopen in de wei. Er staan ook andere hokken, die beter schoon te maken zijn. 2 onder 1 kap hokken. Veel mooier. De groetjes van ons allemaal en het beste. En veel studeer-fiets en werk plezier. Groetjes mij -
08 Februari 2011 - 20:37
Johan:
Bedankt voor je bericht. als je bij leven en welzijn weer terug ben heb ik weer een pracht tekening te laten zien die ik weer gemaakt heb in 1 woord..... prachtig. Het allerbeste toegewenst en studeerse
Groetjes van rakker -
10 Februari 2011 - 20:22
Anna:
Ha Hann...
Wat een heerlijke verhalen weer... Pfft.. dat al die mannen je naroepen, zeg!! haha... En grappig dat je fietst daar? Ik dacht dat dat echt wat Hollands was! Zo zie je maar weer! Gaaf om zo'n feest mee te maken, dat zijn echt van die mooie cultuurdingen, hè! super!! en een kolibrie gezien, dat is toch ook 't kleinste vogeltje van de wereld! Mooie beestjes, jah!
Heel veel succes met 't afstudeersproject in 't kindertehuis en met de trip naar de schildpadden!
Liefs, Anna -
10 Februari 2011 - 20:36
Gerdien:
Hoi Hanneke,
Leuk joh om je verhalen weer te lezen.
Hopen dat de muggen nu weten hoe je bloed smaakt en dat ze je met rust laten hé.
Veel plezier bij de schildpadden, erg leuk lijkt mij.
Hartelijke groet, Gerdien -
11 Februari 2011 - 17:59
Tante Addy:
Ha Han, leuk om je verslag weer te lezen, maar wat vervelend dat je zo slecht slaapt, of gaat dat nu goed ?
Ik hoor het morgen wel weer van je moeder. Je ziet er wel erg verhit uit zeg, maar toch lijkt het mij fijner dan het druilerige weer van hier.
groetjes en succes, geniet er maar lekker van. -
11 Februari 2011 - 18:10
Tante Alie:
hoi Hanneke,
Ik vind het leuk om je verslag te lezen.
Ik ben benieuwd na je volgende belevenis.
Groetjes tante Alie -
12 Februari 2011 - 16:17
Randwijkse Tante,:
Hoi Niggie leuk om alles weer te lezen van je hoor.
En de fotoos te zien.
Maar ik vind die sokjes niet zo charmant waar jullie mee aanzitten,in die verhiitte toestand,
Maar mischien de nieuwe mode???
Ik heb geprobeerd wat in het papimento te vertalen ik weet allleen nog dat doessie schatje betekend.(papiments)of spreken ze daar srang-tongo.
Hier is het wat somber weer brrr,dus ik dacht ga lekker ff achter de PC en mn nichtje verblijden????
Nou meisssie wij wensen je alle goeds en doe voorzichtig daar.
Oh ja en hoe was de schildpaaden excursie????
Liefs uit Randwijk,Hermanus,Nelis en Wilhelmina ,doeiXXX -
14 Februari 2011 - 05:34
Johan Van Noort :
He Hanneke,
Gaat hetgoed daar?
als ik dit allemaal leest ga ik geloven dat je nooit meer weg wilt daar ha ha.
succes daar en groeten van de hele fam van Noort. -
14 Februari 2011 - 19:40
Janneline:
Ei Hanneke!
Hoe is het nu in Soeriname?? Super om je verslag te lezen! Heb je nog ergens een matrasje voor me?? Graag inclusief een driedubbele klamboe want al die beesten is dan weer niks voor mij... brr ;) Leven de haan en z'n kornuiten aan je buitenraam nog?? Ik zou geloof ik een lading steentjes onder mijn kussen hebben liggen. Maar verder: leuk hoor om eens even een andere cultuur mee te maken. Ik kijk weer uit naar je volgende verhaal!
Groetjes,
Janneline
-
15 Februari 2011 - 13:06
TANTE NIESJE:
lEUK VERSLAG hANNEKE, FIJN DAT WE OP DEZE MANIER MET JE MEE KUNNEN LEVEN.iK HEB NET DE BOVENVERDIEPING KLAAR SPICK EN SPAN, EN NU LEES IK EVEN HEERLIJK JE VERSLAG.
pRACHTIGE FOTO VAN DE MONUMENTALE, JE WAANT JE ZEKER NET IN WESTERN STADJE. hANNEKE EN LET OP DE JAGERS!!!!!
gROETJES
tANTE nIESJE -
15 Februari 2011 - 18:34
Roelof P:
Ha Hann
Ben je al aan die haan gewend? Of maakt die je nog iedere nacht wakker. Ik hoop dat je een beetje kunt slapen, ondaks die haan en de muggen. Al in de jungle geweest? Of heb je het te druk met je studie. Werk hier loopt ook op rolletjes. Kangaroe''s springen vrolijk rond. Eenden zwemmen rondjes in de vijver. De hanen kraaien uit volle borst en de konijnen eten voer wortel en hooi. En 3 duiven zitten op eitjes. Het allerbeste en tot ziens. -
16 Februari 2011 - 19:57
Marita:
he han..
Eindelijk een berichtje uit dodewaard! sorry!
Maar heb even bijgelezen! wat kan je toch leuk schrijven..
Fijn om te lezen dat het goed met je gaat, ondanks het slechte slapen en de leuke beestjes!
Nou Han hou je taai! we wachten met smart op een nieuw bericht van je!!
Liefs van Evert, marita en bente!
-
16 Februari 2011 - 20:15
Tante Tineke:
he hanneke leuk om weer een stukje van je verslag te lezen.alles goed , slaap je al beter en met de muggen gaat dat ook al wat beter.
we hebben je gemist vanmiddag bij oma en opa.denk je daar nog wel aan die gezellige middag of heb je daar geen tijd voor om aan die lieve tantes en nichtjes te denken gaat het goed met je opdrachtten of doe je niet veel grapje hartelijke groetjes van de heenckjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
