Kids, kikkers en kaaimannen...
Door: Hanneke
Blijf op de hoogte en volg Hanneke
04 Maart 2011 | Suriname, Paramaribo
Hallo allemaal!
Hoe staat het leven daar, in het verre Nederland? Snakkend naar een beetje warmte? Er aan toe om helemaal te ontdooien (zoals laatst een Surinamer het uitdrukte, toen hij dacht dat we nog maar net uit Nederland over gekomen waren: ooo, dus jullie zijn nog niet ontdooid!)?
Verschil moet er zijn, hè! Ik snak naar een fris windje. Ook al begin ik aardig te wennen aan het klimaat hier!
Even over de kaartjes, die een aantal van jullie gestuurd hebben: er is er nog niet eentje aangekomen :”-(! Elke dag kijk ik verlangend uit naar de postbode, maar volgens mij heeft hij deze straat nog niet ontdekt. Onze huurbazin vertelde al dat post erg slecht geregeld is hier. En ze heeft nog gelijk ook! Straks komt er een keer een verdwaalde postbode met een hele postzak aan. I hope so!
In het kinderhuis gaat het goed. Kinderen genieten er ontzettend veel van als we komen. Van het sponsorgeld hebben we een aantal spellen gekocht. En in plaats van dat een ieder z’n eigen weg gaat ’s avonds, is het nu een gezellig groepsgebeuren. We geven ook veel aandacht aan huiswerkbegeleiding. Zo is er bijvoorbeeld een puber, die al zes jaar in dezelfde klas zit. Het doel is zeker dat ze dit jaar wél overgaat! We proberen in de dagen dat we er zijn wat structuur aan te brengen, zoals het samen eten 's avonds. Normaal gesproken nam een kind namelijk wat wanneer hij/zij er zin in had.
Er is in het kinderhuis zoveel werk te doen, dat we op moeten passen dat we niet alles enthousiast aannemen.
Voor ons onderzoek hebben we contact met de minister van Sociale Zaken. Dat kan gewoon hier, hè. ‘k Heb vandaag de vragen gemaild naar d’r, hopelijk belt ze terug om een afspraak te maken. Zou natuurlijk super zijn voor onze scriptie. En om het nog spannender te maken: we proberen ook een interview te regelen met Bouterse, de enige echte! Vandaag heeft Arianne z’n secretaresse aan de telefoon gehad, er is een kans dat we hem kunnen spreken! Even duimen voor ons dus!
Officieel is het nu de droge tijd. Gek genoeg heeft het hier de laatste weken ontzettend geplensd! ‘k Zei toch al, alles kan in Suriname:). Zo kwamen we laatst uit een instelling, waar we geïnterviewd hadden. Het plensde! En we wisten dat het nog wel een tijd zo door zou gaan. Dus wij toch maar fietsen. Alsof je door een zwembad fietst! De straten stonden echt helemaal blank (niet zomaar een laagje, maar tot voorbij je trappers in het water), een bijzondere gewaarwording om daar doorheen te gaan. De voorbij sjezende auto’s maken het helemaal spannend, die maken je mogelijk nog natter dan je al was. Het irritante is dat je niet meer kunt zien waar nu de gaten in de weg zitten. Er hebben zelfs huizen onder water gestaan, ook een aantal scholen zijn een paar dagen gesloten geweest, omdat het water in de klaslokalen stond. Volgens mij gebeurt dat wel vaker, want de afwatering is op sommige plekken echt heel slecht.
Door al het water hebben we een achtergrondkoor gekregen van kikkers. Allerlei soorten, die elkaar proberen te overstemmen. De oude vertrouwde kwakers, maar ook beesten met een diepkeels oorverdovend gegorgel. Laatst zat er een springer in de badkamer. ‘k Dacht heel stoer ‘m wel even te vangen. Maar het was niet zo’n suffe kikker zoals we die in Nederland kennen. Deze sprong alle kanten op, en nadat ik z’n kleverige pootjes op m’n lijf voelde ben ik afgedropen. Dan maar een kikker in de badkamer.
Vorige week vrijdag hebben we een interview gehouden in een kinderhuis in Nickerie (ligt zo’n 4u rijden van Paramaribo). De directrice adviseerde ons om dan daar in de stad (is de ‘tweede stad’ van Suriname) te blijven overnachten en dan de zaterdag een uitstapje daar te maken. Dat is nog eens een goed idee! Dus ik bellen om een goedkope slaapplaats te regelen in de stad. Kwamen we uit bij het ‘Staats logeergebouw’. Een kamer kostte 50 SRD (ong. 12,50 euro) voor twee personen. Ehm… Wij zijn met z’n drieën. In een ingeving vroeg ik: ‘kan er ook een matras of iets dergelijks in de kamer, want dan hoeven we geen extra kamer te huren’. De man aan de telefoon reageerde zonder enige aarzeling dat dit mogelijk was. Maar wel met extra kosten: 3 SRD (0,75 cent). Wat een lachertje. Was een goedkope nacht dus. Ook al was het een primitieve kamer, er zat wel airco in! Het vervelende was dat ‘ie alleen de stand ‘ijskoud’ kende, dus midden in de nacht heb ‘k ‘m toch maar uitgedaan.
Op vrijdagavond hebben we nog genoten van een zonsondergang aan de Zeedijk. Ik heb nog nooit een dijk om een zee (Atlantische Oceaan) gezien! De stad is al een aantal keer weggevaagd door het water, dus hebben ze besloten een dijk aan te leggen.
Zaterdag hebben we een trip naar ‘Bigi Pan’ (= groot meer) gehad. Een soort Biesbosch. Een moerasachtig gebied, waar wel zo’n 72 verschillende vogelsoorten kunnen zijn. We kwamen in een bootje met allemaal ‘VUT-ters’ terecht. Bij elk vogeltje was het ‘oooh’ en ‘aaah’, en natuurliefhebster als ik ben, heb ik gewoon meegedaan met het ‘oooh’ en ‘aaah’. Maar toen werd het spannend en de oh’s en ah’s verstomden. De gids greep een kaaiman uit het water! Je weet wel, zo’n kleine krokodil. De gids vroeg wie het beest wilde voelen. De VUT-ters schudden verbouwereerd ‘nee’! Maar je kent me, natuurlijk wil ik zo’n beest van dichtbij zien. Dus de gids plofte tussen ons in, en hoppa… de kaaiman op schoot. We mochten ‘m niet zelf vasthouden, want het beest was te groot. Maar goed, daar had ik wel vrede mee. Ik hoefde die tandjes niet persé in m’n arm te voelen.
Niet zo lang geleden was hier de El Niño (warme zeestroom), waardoor het gebied helemaal droog heeft gestaan. Daardoor is er een bijzonder natuurgebied ontstaan, met allemaal afgestorven bomen. We hebben onder andere de Amerikaanse ijsvogel gezien, de Ibis (een soort rode reiger). De ibis start gewoon bruin, maar door het eten van héél veel garnalen kleurt ‘ie rood.
Uiteindelijk kwamen we bij het grote meer. Middenin stonden een paar vissershutten op palen. Er zijn vissers die daar ook overnachten. Zie foto’s!
Na de trip zijn we bij een hotel nog in een zwembadje gedoken. Dat was echt heerlijk! Eindelijk eens het idee iets schoner te worden! Onderweg terug naar Paramaribo was er weer genoeg te zien. Allereerst de rijstvelden rondom Nickerie. Bij rijstvelden dacht ik aan al die plateaus en mannen met punthoeden. Maar hier in Suriname zijn het een soort van poldervelden, drassig gebied. Mega grote velden met rijstplanten. Die poldervelden deed me aan Holland denken… Toen we door een dorpje heenreden was er net een Creoolse begrafenis aan de gang. Heel het dorp was uitgelopen. De mensen in het wit, kist in het wit. Al dansend wordt de kist weggedragen. Het is niet toegestaan om te huilen die dag, de persoon is volgens hen immers verlost uit het leven hier op aarde.
Het heeft wel indruk op me gemaakt...
Nog even over het openbaar vervoer hier. We maken er nogal eens gebruik van (lekker goedkoop). De taxibusjes zijn gepimpt, onderscheiden zich door stickers (altijd van vrouwen), teksten als ‘trouble’, ‘magic’, ‘Jesus loves you’. Ook heb ik een tekst gezien als ‘Only God can judge me’ (ofwel, zeg vooral niets over mijn rijgedrag).
Je moet vooral geen haast hebben: no span! Zo zijn we vorige week dinsdag met het taxibusje naar ons kinderhuis in Domburg geweest. Eerst moeten we dan met een busje naar de stad. En daar stappen we over in het busje naar Domburg. Maar zo’n chauffeur gaat niet eerder rijden voordat zijn busje volzit (er kunnen 25 mensen in ’t busje)! Dit maakt op zich niet uit, als je naar ’t centrum gaat. Zo’n busje zit zo vol. Maar laatst moesten we dus zowat een uur wachten tot het busje naar Domburg vol zat. Te puffen en te zweten, op het heetst van de dag, zittend op bankjes waar de chauffeur angstvallig een plastic hoes omheen geplaatst heeft (om ‘m schoon te houden? De rest van de bus is nu ook weer niet zo bijzonder schoon;-)). En je weet hoe het zit op plastic, als je zweetbenen hebt. Vooral niet verschuiven, want je huid blijft namelijk plakken aan je stoeltje… Toen we uiteindelijk gingen rijden, bleek al snel dat de chauffeur niet harder reed dan zo’n 30km per uur. Even later stonden we helemaal stil en werden we opgepikt door een ander busje. Dat die ene bus kapot was hadden we inderdaad al wel in de gaten. Zo hebben we over een rit wat ongeveer 30 kilometer ver is, 3 uur gedaan. Pfff… No span! Maar goed. De prijs is er ook naar: 2,60 SRD (zo’n 70 eurocent).
Ik moet echt weer een eind maken aan dit verhaal. Ik zie weer uit naar jullie reacties!
Liefs,
Hanneke
Hoe staat het leven daar, in het verre Nederland? Snakkend naar een beetje warmte? Er aan toe om helemaal te ontdooien (zoals laatst een Surinamer het uitdrukte, toen hij dacht dat we nog maar net uit Nederland over gekomen waren: ooo, dus jullie zijn nog niet ontdooid!)?
Verschil moet er zijn, hè! Ik snak naar een fris windje. Ook al begin ik aardig te wennen aan het klimaat hier!
Even over de kaartjes, die een aantal van jullie gestuurd hebben: er is er nog niet eentje aangekomen :”-(! Elke dag kijk ik verlangend uit naar de postbode, maar volgens mij heeft hij deze straat nog niet ontdekt. Onze huurbazin vertelde al dat post erg slecht geregeld is hier. En ze heeft nog gelijk ook! Straks komt er een keer een verdwaalde postbode met een hele postzak aan. I hope so!
In het kinderhuis gaat het goed. Kinderen genieten er ontzettend veel van als we komen. Van het sponsorgeld hebben we een aantal spellen gekocht. En in plaats van dat een ieder z’n eigen weg gaat ’s avonds, is het nu een gezellig groepsgebeuren. We geven ook veel aandacht aan huiswerkbegeleiding. Zo is er bijvoorbeeld een puber, die al zes jaar in dezelfde klas zit. Het doel is zeker dat ze dit jaar wél overgaat! We proberen in de dagen dat we er zijn wat structuur aan te brengen, zoals het samen eten 's avonds. Normaal gesproken nam een kind namelijk wat wanneer hij/zij er zin in had.
Er is in het kinderhuis zoveel werk te doen, dat we op moeten passen dat we niet alles enthousiast aannemen.
Voor ons onderzoek hebben we contact met de minister van Sociale Zaken. Dat kan gewoon hier, hè. ‘k Heb vandaag de vragen gemaild naar d’r, hopelijk belt ze terug om een afspraak te maken. Zou natuurlijk super zijn voor onze scriptie. En om het nog spannender te maken: we proberen ook een interview te regelen met Bouterse, de enige echte! Vandaag heeft Arianne z’n secretaresse aan de telefoon gehad, er is een kans dat we hem kunnen spreken! Even duimen voor ons dus!
Officieel is het nu de droge tijd. Gek genoeg heeft het hier de laatste weken ontzettend geplensd! ‘k Zei toch al, alles kan in Suriname:). Zo kwamen we laatst uit een instelling, waar we geïnterviewd hadden. Het plensde! En we wisten dat het nog wel een tijd zo door zou gaan. Dus wij toch maar fietsen. Alsof je door een zwembad fietst! De straten stonden echt helemaal blank (niet zomaar een laagje, maar tot voorbij je trappers in het water), een bijzondere gewaarwording om daar doorheen te gaan. De voorbij sjezende auto’s maken het helemaal spannend, die maken je mogelijk nog natter dan je al was. Het irritante is dat je niet meer kunt zien waar nu de gaten in de weg zitten. Er hebben zelfs huizen onder water gestaan, ook een aantal scholen zijn een paar dagen gesloten geweest, omdat het water in de klaslokalen stond. Volgens mij gebeurt dat wel vaker, want de afwatering is op sommige plekken echt heel slecht.
Door al het water hebben we een achtergrondkoor gekregen van kikkers. Allerlei soorten, die elkaar proberen te overstemmen. De oude vertrouwde kwakers, maar ook beesten met een diepkeels oorverdovend gegorgel. Laatst zat er een springer in de badkamer. ‘k Dacht heel stoer ‘m wel even te vangen. Maar het was niet zo’n suffe kikker zoals we die in Nederland kennen. Deze sprong alle kanten op, en nadat ik z’n kleverige pootjes op m’n lijf voelde ben ik afgedropen. Dan maar een kikker in de badkamer.
Vorige week vrijdag hebben we een interview gehouden in een kinderhuis in Nickerie (ligt zo’n 4u rijden van Paramaribo). De directrice adviseerde ons om dan daar in de stad (is de ‘tweede stad’ van Suriname) te blijven overnachten en dan de zaterdag een uitstapje daar te maken. Dat is nog eens een goed idee! Dus ik bellen om een goedkope slaapplaats te regelen in de stad. Kwamen we uit bij het ‘Staats logeergebouw’. Een kamer kostte 50 SRD (ong. 12,50 euro) voor twee personen. Ehm… Wij zijn met z’n drieën. In een ingeving vroeg ik: ‘kan er ook een matras of iets dergelijks in de kamer, want dan hoeven we geen extra kamer te huren’. De man aan de telefoon reageerde zonder enige aarzeling dat dit mogelijk was. Maar wel met extra kosten: 3 SRD (0,75 cent). Wat een lachertje. Was een goedkope nacht dus. Ook al was het een primitieve kamer, er zat wel airco in! Het vervelende was dat ‘ie alleen de stand ‘ijskoud’ kende, dus midden in de nacht heb ‘k ‘m toch maar uitgedaan.
Op vrijdagavond hebben we nog genoten van een zonsondergang aan de Zeedijk. Ik heb nog nooit een dijk om een zee (Atlantische Oceaan) gezien! De stad is al een aantal keer weggevaagd door het water, dus hebben ze besloten een dijk aan te leggen.
Zaterdag hebben we een trip naar ‘Bigi Pan’ (= groot meer) gehad. Een soort Biesbosch. Een moerasachtig gebied, waar wel zo’n 72 verschillende vogelsoorten kunnen zijn. We kwamen in een bootje met allemaal ‘VUT-ters’ terecht. Bij elk vogeltje was het ‘oooh’ en ‘aaah’, en natuurliefhebster als ik ben, heb ik gewoon meegedaan met het ‘oooh’ en ‘aaah’. Maar toen werd het spannend en de oh’s en ah’s verstomden. De gids greep een kaaiman uit het water! Je weet wel, zo’n kleine krokodil. De gids vroeg wie het beest wilde voelen. De VUT-ters schudden verbouwereerd ‘nee’! Maar je kent me, natuurlijk wil ik zo’n beest van dichtbij zien. Dus de gids plofte tussen ons in, en hoppa… de kaaiman op schoot. We mochten ‘m niet zelf vasthouden, want het beest was te groot. Maar goed, daar had ik wel vrede mee. Ik hoefde die tandjes niet persé in m’n arm te voelen.
Niet zo lang geleden was hier de El Niño (warme zeestroom), waardoor het gebied helemaal droog heeft gestaan. Daardoor is er een bijzonder natuurgebied ontstaan, met allemaal afgestorven bomen. We hebben onder andere de Amerikaanse ijsvogel gezien, de Ibis (een soort rode reiger). De ibis start gewoon bruin, maar door het eten van héél veel garnalen kleurt ‘ie rood.
Uiteindelijk kwamen we bij het grote meer. Middenin stonden een paar vissershutten op palen. Er zijn vissers die daar ook overnachten. Zie foto’s!
Na de trip zijn we bij een hotel nog in een zwembadje gedoken. Dat was echt heerlijk! Eindelijk eens het idee iets schoner te worden! Onderweg terug naar Paramaribo was er weer genoeg te zien. Allereerst de rijstvelden rondom Nickerie. Bij rijstvelden dacht ik aan al die plateaus en mannen met punthoeden. Maar hier in Suriname zijn het een soort van poldervelden, drassig gebied. Mega grote velden met rijstplanten. Die poldervelden deed me aan Holland denken… Toen we door een dorpje heenreden was er net een Creoolse begrafenis aan de gang. Heel het dorp was uitgelopen. De mensen in het wit, kist in het wit. Al dansend wordt de kist weggedragen. Het is niet toegestaan om te huilen die dag, de persoon is volgens hen immers verlost uit het leven hier op aarde.
Het heeft wel indruk op me gemaakt...
Nog even over het openbaar vervoer hier. We maken er nogal eens gebruik van (lekker goedkoop). De taxibusjes zijn gepimpt, onderscheiden zich door stickers (altijd van vrouwen), teksten als ‘trouble’, ‘magic’, ‘Jesus loves you’. Ook heb ik een tekst gezien als ‘Only God can judge me’ (ofwel, zeg vooral niets over mijn rijgedrag).
Je moet vooral geen haast hebben: no span! Zo zijn we vorige week dinsdag met het taxibusje naar ons kinderhuis in Domburg geweest. Eerst moeten we dan met een busje naar de stad. En daar stappen we over in het busje naar Domburg. Maar zo’n chauffeur gaat niet eerder rijden voordat zijn busje volzit (er kunnen 25 mensen in ’t busje)! Dit maakt op zich niet uit, als je naar ’t centrum gaat. Zo’n busje zit zo vol. Maar laatst moesten we dus zowat een uur wachten tot het busje naar Domburg vol zat. Te puffen en te zweten, op het heetst van de dag, zittend op bankjes waar de chauffeur angstvallig een plastic hoes omheen geplaatst heeft (om ‘m schoon te houden? De rest van de bus is nu ook weer niet zo bijzonder schoon;-)). En je weet hoe het zit op plastic, als je zweetbenen hebt. Vooral niet verschuiven, want je huid blijft namelijk plakken aan je stoeltje… Toen we uiteindelijk gingen rijden, bleek al snel dat de chauffeur niet harder reed dan zo’n 30km per uur. Even later stonden we helemaal stil en werden we opgepikt door een ander busje. Dat die ene bus kapot was hadden we inderdaad al wel in de gaten. Zo hebben we over een rit wat ongeveer 30 kilometer ver is, 3 uur gedaan. Pfff… No span! Maar goed. De prijs is er ook naar: 2,60 SRD (zo’n 70 eurocent).
Ik moet echt weer een eind maken aan dit verhaal. Ik zie weer uit naar jullie reacties!
Liefs,
Hanneke
-
05 Maart 2011 - 09:17
Arjanne:
Hey!! Wat een mooi verhaal weer! Bijzondere dingen hoor, wat je allemaal meemaakt. En lachen, dat ze daar ook een Domburg hebben....ik zou de volgende keer maar gaan lopen, denk!!
Goed wknd, wah!!
Liefs...... -
05 Maart 2011 - 09:22
Mettie:
Wauw Hann, wat maak je weer veel mee! Een kaaiman!!
Gaaf om te lezen hoe je in 't kindertehuis bezig bent. Dat je de structuur van hun dag kunt veranderen in meer eenheid lijkt me een heel voldaan gevoel te geven. Vooral als je hen ziet genieten..
Wat een cultuurverschillen kun je hebben. Lijkt me heel bijzonder om zo'n begrafenis te zien en mee te maken. Iets wat je nooit meer vergeet.
Ik kijk uit naar je volgende verhaal!! En ik hoop dat de kaarten aankomen, kun je je deur weer vol plakken!
xx Met -
05 Maart 2011 - 10:44
Anne:
Ha Hanneke,
Zo te zien gaat het prima daar!
Echt heel leuk om je verhalen te lezen..
Lijkt me super gaaf om te zien wat je daar kunt bereiken in dat kindertehuis.
En natuurlijk geweldig om een stukje cultuur mee te pikken... ben stiekem wel een beetje jaloers:P:D
De 'woensdagavondmensen' missen je wel hoor... Jij komt nog regelmatig langs in gesprekken (Vaak met een Surinamer... Duo Penottie:P)
Hele fijne tijd nog en ik zie uit naar je volgende avonturen!
X Anne -
05 Maart 2011 - 11:23
Teunis:
Hey Hanneke,
Leuk verhaal weer. Het onderwijs mist toch jouw vertelkunsten wel denk ik ;)
Ik zou graag een beetje van de warmte daar overnemen, maar helaas gaat dat niet...
Dat skypen was trouwens erg gezellig! Succes daar verders en tot het volgende verhaal (of gesprek via skype) dan maar!
Groetjs,
Teunis -
05 Maart 2011 - 11:39
Familie Frentz:
Hey,
Leuk om je verhalen te lezen. Je maakt echt veel dingen mee...;) Hier in NL valt het wel mee wat de kou betreft. Krokusjes en blauwe druifjes komen al boven de grond: lente in zicht dus!
Nog veel succes verder met je studie en tot ziens!
De hartelijke groeten,
ome Gerrit & tante Ans, Gert, Gerjanne, Henrico, Joanne, Angé, Marjan en Willeke -
05 Maart 2011 - 12:46
Catharina:
Hé Hann,
Wat een super verhaal hé! Echt gaaf joh wat je allemaal meemaakt :-) Jij ziet altijd uit naar onze reacties, andersom kijk ik altijd uit naar jouw verhaal. Het is nooit te lang.. ;-) Zou trouwens wel bijzonder zijn als je Bouterse te spreken krijgt.
XX Catharina
-
05 Maart 2011 - 15:38
LIesbeth:
Hanneke! Wat een spetterend verhaal weer, je beleeft een heleboel, geweldig om te lezen!!
Geniet er nog maar lekker van, t is hier veel te koud in dit kikkerlandje, zonder kikkerkoor.. ;)
Groetjes, ook van Carlijn, ze vind je foto's prachtig :)
-
05 Maart 2011 - 15:44
Tante Jo Te E.:
Dag Hanneke
Eris daar genoeg te beleven, maar kijk je een beetje uit . Al die enge beesten,ik deed geen oog dicht met al die griezels in je kamer. Maar heel misschien went het!
Ik zag dat er een mail van je was en dacht oh die hanneke moet ik toch een berichtje sturen .Hanneke ik hoop dat het allemaal lukt wat je van plan bent.
Ik zal niet alleen voor je duimen ,maar ook mijn handen voor je vouwen.
Hartelijke groeten van je een beetje jaloerse tante -
05 Maart 2011 - 16:16
Anna:
Ha Hann...
Wat een gezellig verhaal, zeg!! Je beleeft weer van alles!! Een kaaiman, zeg... brr... maar wel heel gaaf... als je alleen al ziet hoe die gids met twee handen z'n bek dichthoudt. Griezel!!
En door 't water fietsen... dat beleef je in Nederland ook niet en bij de minister of zelfs de ministerpresident op de koffie!! Ongelofelijk!!!
Lekker dat jullie nog zulk mooi weer hebben, op de regen na! Hier is 't nog steeds wat kwakkelig... we hopen allemaal op voorjaarsweer, maar goed als 't 's nachts vriest dan schijnt de zon overdag wel mooi!!
Goede dagen daar en veel succes met het afstuderen en het werken in het kindertehuis!!
Liefs, Anna -
05 Maart 2011 - 19:34
Albert&Carolien:
He Han,
Wat een heerlijk verhaal!!
Weer leuke dingen meegemaakt daar!
Tsjonge, ik heb gisteren nog met heel veel een zorg een kaartje op de bus gedaan!
Gisteren zei je moeder het al dat je nog helemaal geen post had ontvangen. Jammer hoor, altijd leuk natuurlijk om post te krijgen.
Je was natuurlijk al heel bang dat je helemaal geen vrienden meer had, haha!
Han, fijn weekend!
Liefs Appie&Caro -
05 Maart 2011 - 19:55
Mama:
nou han toch maar even een berichtje
twas gezellig om weer bij te kletsen fijne avond eetse lekker en goede zondag
groetjes ook aan arianne en christel
xx -
05 Maart 2011 - 21:54
Tante Niesje:
Mooi verslag weer Hanneke. Aan je blijde gezicht op de foto s te zien heb je het echt naar je zin, Je bent de avonturierster van de femmelie.
Kan ik tenminste op verjaardagen ook meepraten, zoiets van, ik heb een nichtje die...............
Ben benieuwd of je Bouterse nog te pakken kunt krijgen, kzal maar niet teveel over hem zeggen, stel je voor dat hij dit leest, gaat je gesprek niet door.
Bij ons is alles oke, deze week gezellig een dagje uit geweest met mijn 2 zussen, heerlijk geluncht bij de BABBEL in Barneveld, lunch moest je betalen, babbelen was gratis.
Van het laatste hebben we dan ook maar stevig gebruik gemaakt.
En verder, bedden verschoond, was gedaan , huis gesopt,enz, 30 kinderen in het gareel gehouden, en als laatse maar zeker niet het minste man en kinderen verzorgd, kortom hier valt ook nog steeds genoeg te doen. Ik stop anders wordt mijn verhaal te lang. geniet maar en ik wacht weer vol spanning op het volgende bericht.
Groetjes van ons allemaal -
05 Maart 2011 - 21:54
Gerrie:
Eeeh men, wat jij allemaal meemaken!? Ik jaloers zijn. Jij veel verhalen vertellen, ik bij jou komen kijken, goed? Ik geen kaartje sturen, zonde van postzegel!
xx Gerrie (groetjes aan Arianne) -
07 Maart 2011 - 20:02
Arieke:
Allemensen, wat een verhaal heb je er weer van gemaakt! ;)
Aan belevenissen geen gebrek daar, zo te horen!
Geniet er nog maar 2 maandjes van!!!
Liefs Arieke -
08 Maart 2011 - 18:25
Rakker:
hoi han.
je breng er hoop ik toch geen voor me mee he ? ook geen vriend hadden we afgesproken. maar die dingen ook niet. ik wil wel veilig op mijn kamer blijven zitten tekenen hoor.
groetjes rakker -
10 Maart 2011 - 19:40
Tante Tineke:
even een berichtje van ons het was weer een leuk verhaal. je geniet wel zo te zien op de fotos ik mis nog steeds de foto met de slang om je nek of krijgen we die te zien als je thuis ben. hier is alles goed druk voor de bruillof kleren al gekocht mooi jou gezellig met je moeder en tante niesje en petri wezen winkelen goed geslaagten gezellig gebabbeltgroetjes van de heenckjes en tot het volgende verhaal -
18 Maart 2011 - 17:42
Rakker:
die foto ´schattig aapje´. Vraag iek mu af wie is nu du aap die met die pet of die andere want het boek Alleen op de weruld´ ken ju denk wel ? dat aapje had ook kleru aan die in da vurhaal veur kwam. Dus.... Wie is nou du aap ?
groetjus van rakkur
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
