Tweede trainingsdag

Vandaag hebben we de tweede (en laatste) trainingsdag van stichting Livingstone achter de rug. Het was een ontzettend intensieve dag, waar ik veel dingen te weten ben gekomen.
Allereerst kregen we informatie over de cultuurschok, die we allemaal mee zullen maken, als we eenmaal over de wereld verspreid zitten. Een cultuurschok heeft zo ongeveer vier fasen:
1. Toeristenfase: ‘we love the people’. Alles is leuk, nieuwe uitdagingen enz. Als toerist ga je in deze fase ook weer terug naar huis.
2. Vijandschap en verwerping: aangezien ik iets langer blijf dan 3 weekjes, kom je op een gegeven moment in de fase dat je je gaat irriteren aan de andere cultuur. Je schopt als het ware tegen de andere cultuur aan.
3. Oplossingen: wil je niet in een depressie komen, in een soort negatieve spiraal, dan moet je oplossingen zoeken om met de conflicten om je heen om te gaan. Je bent daar niet om de hele wereld te veranderen of naar jouw idee te verbeteren, dat kun je ook niet. Je moet accepteren dat de wereld daar anders is als in Nederland.
4. De laatste fase is de aanpassingfase. Die geldt meer als je gaat emigreren, dan wordt op den duur het gastland je thuis en ervaar je als je in Néderland komt een cultuurshock… Voor mij is deze dus niet echt van toepassing.
Dit is even natuurlijk heel theoretisch, schematisch. Maar dan weet je een beetje wat iemand te wachten staat als hij/zij voor een langere periode in een totaal andere cultuur leeft.

Links: www.lst.nl
www.mes.org.za

Project MES
Na allemaal informatie over ontwikkelingslanden, over Zuid-Afrika enz. heb ik ook et een en ander gezien over het project waar wij komen te zitten. De MES is een ontzettend grote organisatie, waar wij onder komen te staan. Deze stichting heeft een duidelijke visie en is erg actief in Johannesburg. De MES zet zich in voor de straatjongeren, mensen die besmet zijn met HIV, en ga zo maar door. We hebben beelden gezien van de Roly Poly Crèche, waar wij komen te werken. Alhoewel het niet te vergelijken is met Nederlandse ruimtes, ziet het er best mooi uit. Een tweede crèche, voor de allerarmste kinderen, waarvan de ouders het niet kunnen financieren, wordt momenteel opgeknapt. De vraag naar deze voorschoolse opvang is érg groot, zonder deze opvang kunnen kinderen later niet functioneren op een gewone basisschool (of het moeten super intelligente kinderen zijn).
De mensen van de MES kijken dan ook vol verwachting naar Mettie en mij uit: they could be very helpfull for us, was hun reactie! Zo razend enthousiast als zij zijn, zo enthousiast begin ik ook te worden… Wanneer we om weten te gaan met die totaal andere cultuur, wanneer we de veiligheid in oog houden, staat ons een geweldige periode te wachten!